Cześć wszystkim!
Nazywam się Gabriele Stefano Savino. Niedawno zostałem nauczycielem elektrotechniki (pracuję też jako project manager i projektant oświetlenia). Kocham elektrotechnikę, naturę i naukę. Chciałbym połączyć pasjonatów w całej Europie — w końcu elektrony nie mają paszportów!
Szukam praktycznych wskazówek, jak rozkochać młodych w tej dziedzinie: proste, „wow” eksperymenty, dobre historie, projekty, wycieczki, sposoby łączenia teorii z praktyką (budowa, instalacje, bezpieczeństwo, efektywność). Jeśli macie materiały, przykłady albo „błędy, których nie warto powtarzać”, będę bardzo wdzięczny.
Bardzo interesują mnie też normy: chcę pomagać młodym (i nam, nauczycielom) lepiej się w nich odnajdywać, żeby stawali się ciekawszymi, bardziej zaangażowanymi i kompetentnymi specjalistami. Przygotowuję krótką ankietę, żeby zrozumieć — w każdym kraju — które problemy z normami elektrycznymi są najbardziej odczuwalne. Jeśli macie ochotę, szukam chętnych do przetestowania jej i przekazania opinii.
Dziękuję za przyjęcie — chętnie będę słuchał i uczył się od Was. Piszcie w komentarzach lub prywatnie!
(P.S. Mój polski nie jest idealny — poprawiajcie mnie śmiało!)
). Pamiętam że było coś o podstawowych półprzewodnikach, termistorach, i praktyczne zajęcia z tym w szkole nie są również najmniejszym problemem nawet na płytkach stykowych. Wagon podstawowych elementów pokroju diod 1N4148 albo tranzystorów BC547, rezystorów kosztuje śmieszne pieniądze i starczy na długie lata prowadzenia zajęć, nawet jakby miały być jednorazowe.